ေပ်ာ္သင့္သေလာက္ပဲေပ်ာ္တာေကာင္းပါတယ္

လူ႔ေလာကကုိ ေရာက္လာတဲ့ လူမ်ားစုဟာ လူ႔ျပည္ကုိ ေပ်ာ္စရာလုိ႔ထင္ေနၾကကာ

အေပ်ာ္ဘက္ကုိပဲ ဦးစားေပးေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူျပည္ဟာ

ေပ်ာ္စရာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ရမဲ့ ေနရာဌါန မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ အေကာင္းဆံုးေနရာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေကာင္းမႈလုပ္ကာ အခ်ိန္ကုန္ရမဲ့ေနရာပါ။

တကယ္လုိ႔ မိမိတုိ႔က ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ေကာင္းမႈမလုပ္ဘဲ အေပ်ာ္ဘက္ပဲ ဦးစားေပးေနမယ္ဆုိပါက သံသရာဆင္းရဲ ဒုကၡႀကီးထဲကေနမလြတ္ဘဲ အႏၱရာယ္စက္ကြင္းထဲ

ေရာက္ၿပီး ရင္းေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္။ အေပ်ာ္ဘက္ကုိ ဦးစားေပးတဲ့လူမ်ားစုဟာ

သံသရာဒုကၡကေန လြတ္မဲ့အရာမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ရန္ ေမ့ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အရင္အရင္ဘ၀ေတြကလည္း အေပ်ာ္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့လုိ႔ သံသရာဆင္းရဲကေနမလြတ္ခဲ့တာကုိ ေနာင္တမရေသးဘဲ ခုလူ႔ဘ၀ရခ်ိန္ေလးမွာလည္း အေပ်ာ္နဲ႔ပဲအခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆုိ
ရင္ ေနာက္ဘ၀လည္း ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားတဲ့ေနရာဌါနမွာပဲ က်င္လည္ရဦးမွာပါ။

တကယ္ေတာ့ အေပ်ာ္ဆုိတာ ခဏတာပဲေပ်ာ္ရတာပါ။ တခဏတာေပ်ာ္ရတဲ့အေပ်ာ္နဲ႔ တမလြန္မ်ားစြာမွာ ေပ်ာ္ဖုိ႔အတြက္ ဘယ္ဟာကုိဦးစားေပးသင့္သလဲဆုိတာ

စဥ္းစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တစ္ခဏတာအေပ်ာ္ကုိ

ဦးစားမေပးဘဲ တမလြန္အတြက္ ေပ်ာ္ပါး ရေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကမွာအမွန္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ မေပ်ာ္ပါးခင္မွာ မိမိေပ်ာ္မဲ့အေပ်ာ္ဟာ ေကာင္းတဲ့ဟာလား

ဆုိးတဲ့ဟာလားဆုိတာ စဥ္းစားပါ။ မိမိေပ်ာ္ဖုိ႔အတြက္နဲ႔ေတာ့ မေကာင္းတာကုိမလုပ္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေရွ႕ေနာက္မစဥ္းစားဘဲ ေပ်ာ္ရၿပီးေရာဆုိၿပီး

စိတ္ထင္ရာစုိင္းမဲ့ဆုိရင္ေတာ့ ဒုကၡပင္လယ္ဆုိက္ေရာက္ျခင္း ခံရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႔ေပ်ာ္ပါးတဲ့ ေနရာမ်ားဟာ ေပ်ာ္ရရံုသက္သက္ပဲလုိ႔ ထင္ရေပမဲ့

ဒုကၡမ်ားစြာေရာက္ႏုိင္တဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ဥပမာ-ႏုိက္ကလပ္တက္ရင္ ေပ်ာ္ရမယ္လုိ႔ ထင္ရေပမဲ့ အႏၱရာယ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရတာက မ်ားပါတယ္။ ေယာက်္ားေလးမ်ားဆုိရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရန္ျဖစ္တဲ့လူကျဖစ္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးစားတဲ့လူကစား၊ အရက္ေသာက္တဲ့လူကေသာက္နဲ႔ အေပါင္းအသင္းမွားကာ ဘ၀ပ်က္သြားၾကပါတယ္။ မိန္းကေလးမ်ားဆုိရင္လည္း ႏုိက္ကလပ္ဟာ မိမိအတြက္ အရွက္သိကၡာထိခုိက္ျခင္း၊ မသမာသူမ်ားနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘ၀ပ်က္စီးရျခင္း၊ ေရာဂါရွိသူနဲ႔ေပ်ာ္ပါးမိရင္ ေရာဂါဆုိးရရွိျခင္းစတဲ့

ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေပ်ာ္မဲ့အေပ်ာ္ဟာ

ဒုကၡနဲ႔သုခဘယ္ဟာကုိ ပုိခံစားရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႔လုိပါတယ္။

  တခ်ိဳ႕က ေယာက်္ာေလးမုိ႔ အရက္ေသာက္ေပ်ာ္ပါးတာဟာ မဆန္းဘူးလုိ႔ ေျပာဆုိထင္ျမင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဆုိ လူသားမွန္ရင္ ငါးပါးသီလ လံုၿခံဳရမယ္ဆုိတာေရာ ေမ့ေနၾကၿပီလား။ ငါးပါးသီလဟာ အထူးတလည္

ေဆာက္တည္စရာမလုိသလုိ အထူးတလည္ လုိက္နာက်င့္သံုးရမဲ့အရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ငါးပါးသီလကုိယ့္က်င့္ တရားဆုိတာ စၾကာ၀ဠာမွာရွိၾကတဲ့

လူသားအားလံုးရဲ႕ ကုိယ့္က်င့္တရားျဖစ္ၿပီး လူတုိင္းျပည့္စံုရမဲ့ အရာပါ။ ဒါကုိ တခ်ိဳ႕က အရက္မေသာက္ရဘူးလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက သီးသန္႔မေဟာခဲ့ဘူးဆုိၿပီး

ေသာက္စားေနၾကတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူသားမွန္ရင္ ျပည့္စံုရမဲ့

ငါးပါးသီလထဲမွာ အရက္မေသာက္ရဘူးလုိ႔ပါေနတဲ့အတြက္ သီးသန္႔ေဟာေနစရာ မလုိပါဘူး။

ျမတ္ဗုဒၶမပြင့္ခင္ ကတည္းက လူသားမ်ားဟာ ငါးပါးသီလမက်ဳးလြန္မိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ဟာ ကံေကာင္းလုိ႔ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ငါးပါးသီလကုိယ္က်င့္တရားကုိ အၿမဲထာ၀စဥ္ အသက္ဆံုးထိလံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းလုိက္နာက်င့္ႀကံဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း မိမိရရွိတဲ့လူ႔ဘ၀ေလးဟာ တန္ဖုိးရွိမွာပါ။

အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးရေနခ်ိန္မွာ အေပ်ာ္ပါးပဲ ဦးစားေပးၿပီး ဘ၀ဆက္တုိင္းေကာင္းက်ိဳးခံစားရမဲ့ ေကာင္းမႈလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ ေမ့ေနၾကမယ္ဆုိရင္

အဲဒီလူဟာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔မရပါဘူး။

ေကာင္းမႈလုပ္ဖုိ႔ကုိသာ အေပ်ာ္ပါးကိစၥေလာက္ စိတ္၀င္စားမယ္

လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တဲ့လူပါ။

ဒါေပမဲ့ ခုေခတ္လူမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူ႔ဘ၀ရလာတာကုိ ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔ဟု ထင္ျမင္ယူဆေနကာ ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔ပဲ အားထုတ္ႀကံစည္ ျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့

အေပ်ာ္အပါး ဆုိတာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္ရင္း ေပ်ာ္ပါးရတာ၊ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္း ေပ်ာ္ပါးရတာ၊ မိမိေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရရွိလုိ႔ ေပ်ာ္ပါးရတာတုိ႔မွ အေပ်ာ္ေတြပါ။ သီးသန္႔ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔အတြက္ အရက္ေသာက္ျခင္း၊ ႏုိက္ကလပ္တက္ျခင္းစတဲ့ မေကာင္းတဲ့အရာမ်ားကုိမွ ေပ်ာ္ပါးစရာလုိ႔ ထင္မေနၾကပါနဲ႔။ မိမိစိတ္သာ အဓိကျဖစ္တဲ့အတြက္ မိမိစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သူ႔ေနရာသူေကာင္းတာလုပ္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ အလုပ္တစ္ခုခုကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ေနလုိ႔ျဖစ္ေစ စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဒါျပင္ မိမိတုိ႔လူသားမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ပါးစရာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ။ အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြမွာ

ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲျပဳ လုပ္ၾကတာေတြ၊ အလုပ္အားလပ္ရက္မွာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ပါးစရာမ်ားတဲ့ လူ႔ဘ၀ႀကီးမွာ မေကာင္းနဲ႔မွေပ်ာ္ပါးလုိ႔ရမယ္ထင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ေနရာမ်ား၊ မေကာင္းတဲ့အရာမ်ားနဲ႔ မေပ်ာ္ပါးမိေအာင္ သတိထားဆင္ျခင္ၾကပါ။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ေနရာမဟုတ္ပါဘူး။

ေပ်ာ္ပါးဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာဟာ နတ္ျပည္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရတာဟာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာပါ။

ေပ်ာ္စရာေတြခ်ည္းရွိတဲ့ နတ္ျပည္ကုိေရာက္တဲ့သူေတြေတာင္ လူ႔ဘ၀ကုိပဲ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳလုပ္ခ်င္ၾကလုိ႔ ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ၿပီး မိမိေနာင္ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးရရန္ အသံုးခ်ႏုိင္တဲ့ လူ႔ဘ၀ႀကီးကုိ မိမိတုိ႔က အေပ်ာ္အပါး မေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ကာ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္သြားမယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ႏွေျမွာစရာ ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ဒါကုိ မိမိတုိ႔က စဥ္းစားရမွာပါ။

မိမိတို႔ဟာ ဘယ္ခ်ိန္ဘယ္ခါ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္မယ္ ဆုိတာလည္း မသိႏုိင္တဲ့အတြက္

အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္ေစ၊ တရားဘာ၀နာ ျဖစ္ေစ၊ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနရမွာပါ။ ဒီလုိ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀၊ ေကာင္းမႈလုပ္ဖုိ႔ရန္ အခြင့္ေကာင္းတဲ့လူ႔ဘ၀၊ သာသနာထြန္းကားခ်ိန္မွာ လူ႔ျဖစ္ေနရတဲ့ လူ႔ဘ၀၊ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္ေလးရွိေနတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ပါးပဲ လုိက္စားႀကံစည္ ျပဳလုပ္ေနမည္ဆုိရင္ က်န္တဲ့ဘံုမွာေရာက္ေနတဲ့သတၱ၀ါေတြက ‘‘ေအာ္ တယ္မုိက္တဲ့ လူပါလား။ ငါတုိ႔မ်ား အမ်ားအက်ိဳးေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အခြင့္အေရးမရွိလုိ႔ လုပ္မေပးရတာကုိ သူတုိ႔က အခြင့္အေရးရွိၿပီး မလုပ္ၾကပါလား”လုိ႔ အျပစ္တင္ေနၾကမွာပါ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ လူသားမ်ားဟာ ကံတရား၏ အက်ိဳးေပးပံုကုိလည္း ေသခ်ာမသိ၊

ေသခ်ာနားမလည္၊ အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္မႈမရွိ၊ ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနလုိ႔လည္း မိမိျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကုိ ေရွးတန္းတင္ ျပဳလုပ္ေနၾကတာပါ။ တကယ္တမ္း

ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးပံုကုိသာ ေသခ်ာနားလည္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ဘ၀နိဂံုးမခ်ဳပ္ခင္ ေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကမွာ အမွန္ပါ။ မေသခင္ မနာခင္မွာေတာ့ အေပ်ာ္ပါးနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၿပီး ေကာင္းမႈတရားမ်ား ေမ့ေနတဲ့လူဟာ ေသခါနီးလာလုိ႔ မေကာင္းတဲ့နိမိတ္မ်ားျမင္လာတဲ့ အခါ ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေနာက္မွရတဲ့ ေနာင္တပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကံတရားရဲ႕အက်ိဳးေပးကုိ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ေသခ်ာသိနားလည္ၿပီး ေနာင္တမရခင္ ေကာင္းမႈမ်ား လုပ္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ရန္ ကံအက်ိဳးေပးပံုကုိ အနည္းငယ္ေျပာျပပါမယ္။ ကံတရားအက်ိဳးေပးပံုႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ရွင္နာဂသိန္ႏွင့္မိလိႏၵမင္းႀကီး တုိ႔က ဒီလုိေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါတယ္။

မိလိႏၵမင္းႀကီးက ရွင္နာဂသိန္ရဟႏၱာမေထရ္ကုိ ''အရွင္ဘုရား...ကံတရားဟာ တည္ရာဌာနရွိပါသလား”လုိ႔ေမးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါကုိ ရွင္နာဂသိန္မေထရ္ျမတ္က ''မင္းႀကီး သရက္ပင္တစ္ပင္ဟာ အသီးမသီးေသးခင္ သရက္သီးဘယ္ေနရာမွာ ရွိပါသလဲ"လုိ႔ ျပန္ေမးလုိက္ပါတယ္။ မင္းႀကီးက

''အရွင္ဘုရား..သရက္သီးရဲ႕ တည္ရာဌာနကုိ မျမင္ရသလုိ ဘယ္ေနရာမွာ

တည္ရွိေနသလဲဆုိတာလည္း မသိႏုိင္ပါဘုရား”လုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျဖၾကားတဲ့အခါ ရွင္နာဂသိန္မေထရ္က ''မင္းႀကီး...ထုိ႔အတူပဲ ကံတရားဆုိတာ တည္ရာဌာန အတိအက်မသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း သရက္ပင္မွသရက္သီးဟာ အခ်ိန္တန္ရင္အသီးသီး လာသလုိ ကံတရားဟာလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အက်ိဳးေပးပါတယ္မင္းႀကီး”လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။။ သရက္ပင္မွ သရက္သီးဟာ အခ်ိန္တန္ရင္ အသီးျဖစ္လာသလုိ ကံတရားဟာလည္း ေကာင္းမႈမ်ားတဲ့ခ်ိန္ ေကာင္းက်ိဳးကုိေပးသလုိ မေကာင္းမႈမ်ားတဲ့ခ်ိန္ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ေပးစၿမဲပါ။

ဒီသေဘာတရားကုိမသိၾကတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ဟာ ယခုဘ၀မွာ ေကာင္းတာလုပ္ေပမဲ့ မေကာင္းက်ိဳးပဲ ခံစားရတဲ့အခါ ကံတရားကုိ မယံုသလုိျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မယံုသလုိ ျဖစ္တတ္ရာ ကေန ေကာင္းတာမလုပ္ေတာ့ဘဲ မေကာင္းတာေတြခ်ည္းလုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိသလုိ ကံတရားယံုၾကည္မႈမရွိတဲ့ အယူ၀ါဒမ်ားသုိ႔ ေရာက္သြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္။ မိမိဒီဘ၀မွာ ေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း အရင္းဘ၀ေတြက မေကာင္းမႈမ်ားခဲ့လုိ႔ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံစားေနရရင္ ''ငါ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ ယခုလုိ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား မခံစားရေအာင္

ယခုသိတတ္တဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားမ်ားလုပ္မယ္”လုိ႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ် ျပဳလုပ္ရမွာပါ။ အရင္အရင္က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀မ်ားစြာတုန္းက ေကာင္းတာႏွင့္မေကာင္းတာ ဘယ္ဟာကုိ ပုိလုပ္ခဲ့သလဲဆုိတာ ေသခ်ာမသိႏုိင္တဲ့အတြက္ ဘယ္ခ်ိန္ေကာင္းက်ိဳးေတြ ေရာက္လာမလဲဆုိတာ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အဓိကက မိမိေကာင္းတာ လုပ္ေနဖုိ႔ပါပဲ။ အဲဒီလုိ ေကာင္းတာလုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ေရာက္လာမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံတရားဟာ လွံထမ္းလာတာျမင္ရေပမဲ့ ကံထမ္းလာတာ မျမင္ရဘူးလုိ႔ ဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ အရင္ဘ၀ေတြက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကံမေကာင္းမႈကံမ်ား မတူညီလုိ႔လဲ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အက်ိဳးေပးျခင္း ကြာျခားေနရတာပါ။ တစ္အိမ္ထဲမွာေနၿပီး ဒီဘ၀ေကာင္းတာလုပ္တာျခင္းတူေပမဲ့ အက်ိဳးေပးတာျခင္း မတူတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါဟာ အရင္အရင္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္နည္းမ်ားေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးမတူၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ဟာ ဘ၀မ်ားစြာကမသိခဲ့လုိ႔ မေကာင္းမႈနဲ႔ေပ်ာ္ပါးမိခဲ့ရင္လဲ ဒီဘ၀မွာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္နဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ၾကပါစုိ႔။