""ေနာက္ဆုံးသစ္ရြက္အႀကဳိ

လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ခံယူခ်က္ ဒႆန-အပုိင္းအစေလးေတြေတာ့ရွိစၿမဲေပါ့..။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခါ တသမတ္တည္း ရပ္တည္လုိ႔ေတာ့မရဘူး။ လမ္းေဘးမွာေပါက္ေနတဲ့ အထီးက်န္သစ္ပင္ႀကီးလုိ “ငါ..ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲဘူး” လုိ႔ေၾကြးေႀကာ္ေနရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူမႈ၀န္းက်င္န႔ဲေ၀းရာကုိ ေရာက္သြားႏုိင္ တယ္။ ။ ငါတုိ႔တေတြ ဘယ္သူ႕အတြက္ပဲလုပ္လုပ္ ေစတနာထားၿပီးလုပ္ရမယ္။ေစတနာမပါတဲ့အလုပ္ဟာ ပါရမီမေျမာက္ဘူး။ ခ်စ္တဲ့သူကုိ ကူညီတာပဲျဖစ္ျဖစ္,မုန္းတဲ့သူကုိေဖးမတာပဲျဖစ္ျဖစ္အေကာင္းဆုံးမေပးႏုိင္ရင္ေပးႏုိင္သေလာက္ေလးနဲ႔ ေရာင့္ရဲမေနပါနဲ႔။ ။ ။ ကုိယ္မႀကဳိက္တဲ့ အရာကုိ သူတစ္ပါးကုိ မေပးမိဖုိ႔ လုိတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဘာမွမထူးျခားလုိ႔ ဥေပကၡာျပဳတာမ်ဳိးေလာက္က ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးခံ အဆင့္ေတာင္မ၀င္ပါဘူး။ ကုိႏွစ္သက္တဲ့အရာကုိ တျခားသူကုိေပးတဲ့ စြန္႔လႊတ္မႈမ်ဳိးကမွဂုဏ္ျပဳထုိက္ တာေလ.။ ေပးတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ေရႊေငြေပးမွရယ္မဟုတ္ဘူး။ ကႏာၱရထဲမွာဒုကၡေရာက္ေနသူကုိ ေဒၚလာတစ္ေသာင္းေပးလုိ႔ ကူညီရာမေရာက္ဘူး။ သူ႕အတြက္တကယ္လုိအပ္ေနတဲ့ ေရတစ္ေပါက္မွ်ေ၀မွ စစ္မွန္တဲ့ဒါနျဖစ္တာ။ ။ ။ဒါန-ရဲ့အက်ဳိး ဆက္အတြက္ ကဗၺည္းထုိးဖုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး။လုိက္ေလွ်ာက္ညီေထြရွိတဲ့ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳရင္လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ တဲ့အက်ဳိးေတာ့ ခံစားရမွာပဲ…။ ဘ၀မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းမြန္တဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ခ်င္ရင္သူတစ္ပါးရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုညီတူညီမွ် ခံစားေပးႏုိင္ရမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေ၀ဒနာဆုိတာရင္ဖြင့္လုိက္မွေၿဖသာရာရတာေပါ့.။အဲဒီေတာ့အားေပးစကားေျပာ ၿပီးေတာ ႏွစ္သိမ့္ေပးရမယ့္အျပင္ အႀကံေပးစကားနဲ႔လည္းသူ႕ကုိ ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္ရမယ္…။ ျမစ္ရဲ့ ဒီဘက္ကမ္းမွာ မီေက်ာင္း တစ္ေကာင္နဲ ႔လိပ္ တစ္ေကာင္ရွိမယ္။ ဟုိဘက္ ကမ္းနား မွာလည္းမိေက်ာင္းတစ္ ေကာင္နဲ႔လိပ္တစ္ေကာင္ရွိမယ္-ဆုိၾကပါစုိ႔…ဒီဘက္ကမ္းကလိပ္နဲ႔ဒီဘက္ကမ္းကမိေက်ာင္းေပါင္းစပ္မိတ္ဖြဲ႕မွာ မဟုတ္ ဘူး။ဒီဘက္ကမ္းကမိေက်ာင္းက ဟုိဘက္ကမ္းက မိေက်ာင္းဆီသြားလိမ့္မယ္။ ဟုိဘက္ကမ္းက လိပ္ကလည္းဒီဘက္ ကမ္းကလိပ္ဆီလာလိမ့္မယ္..။ ေျပာခ်င္တာက ကုိယ္နဲ႔သေဘာတူတဲ့သူကုိပဲအေပါင္းအသင္းလုပ္ၾကမွာ..။ အဲဒါနဲ႔ပတ္ သက္တဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဒႆနေလးကေတာ့- “စရုိက္မတူ ညီအစ္ကုိခ်င္းလက္ခ်င္းဆက္ေနျခင္းထက္ စရုိက္တူ ရန္သူႏွင့္လည္ပင္းဖက္ေနရျခင္းကပုိေကာင္းတယ္” လုိ႔။ ၿပီးေတာ့ စကားေျပာတဲ့အခါမွာေတာ္ေတာ္သတိထားရမယ္၊ကုိ္ေျပာလုိက္တဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကအေျပာခံလုိက္ရသူ အတြက္အဓိပၸါယ္ႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေစမယ္ဆုိရင္ ေရွာင္ႏုိင္သေလာက္ ေရွာင္ရမယ္..။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့--- ျပႆနာအစ ပါးစပ္က၊ ပါးစပ္မွာ-ဓား သတိထား၊ အက်ဳိးရွိ/မရွိ ၊ ဆင္ျခင္ၾကည့္… အက်ဳိးရွိမွ- ေျပာ..၊ ေျပာသင့္/မေျပာသင့္- ခ်ိန္ခါခ်င့္ ေျပာသင့္ခါမွ- ေျပာ…လုိ႔ ေရွးလူႀကီးေတြ မီးေမာင္းထုိးျပခဲ့တဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ေပါ့။ ကဲ… အဲဒီေတာ့ ဆင္ျခင္စရာေတြ, လုိက္နာစရာေတြ, မွတ္သားစရာေတြကေတာ့တုိ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အမ်ားႀကီးပဲ....။ ဒါေပမယ့္ ယူတတ္တဲ့သူပဲ-ရတာေလ။သိသူေဖာ္စား မသိသူ ေက်ာ္သြား-ဆိုသလုိမ်ဳိးေပါ့။ ေက်ာ္သြားသူေတြကုိေတာ့ ထားလုိက္ပါ..။ ကုိယ္ကေတာ့ ေဖာ္စားႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားရမယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရာရာကုိ လႊတ္ခ်ရမွာပါပဲ…။ ဒါကုိလည္း လူတုိင္းသိၾကပါတယ္…။အဲဒီေတာ့ ေသျခင္းတရားဆုိ တဲ့ တံခါး၀ဆီမေရာက္ခင္ ေလာကႀကီးအတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ခ်န္ရစ္ခဲ့ႏုိင္ရမယ္…။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေနာက္ဆုံးသစ္ရြက္ ေလးမေၾကြခင္ဒီလုိစကားေလးေတြကို မိတ္ေဆြေတြဆီ ဧည့္၀တ္ျပဳလုိက္တာပါ….။ အားလုံး စိတ္ခ်မ္းသာ ကုိယ္က်န္းမာစြာနဲ႔ အနာဂတ္ခရီးလမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ…. အရွင္ပ႑ိတ(ေဒါင္းျဖဴ)